A "POSTAL" POP DE CHICHARRÓN

O grupo de Carballo, formado por Alberto Veciño, Diego Gende, Mar Catarina, Xurxo Meis e Rubén Domínguez, acaba de poñer en circulación o seu segundo disco, "Postal", no que poden "ver" doce instantáneas musicais con colorido pop "artesanal", ese que non necesita "retoques", máis aló do emocional, para tinguir a súa escoita 

.E é que facer pop é interpretar cancións de emocións que todos senten e que todos poden cantar.

 Iso é o pop a "secas" sen apelidos "alternativos" que cambien o concepto, aspecto e textura, algo habitual nos lindes musicais actuais que buscan novos estímulos na combinación de elementos para crear unha música "desestructurada" ou "desconstruida" coa creatividade como soporte.

 Chicharrón fan pop, e fano ben cos suficientes alicientes para non pasar desapercibido como son unhas letras ben conseguidas, unhas melodías atractivas que teñen unha boa capacidade de adicción .

 O seu primeiro disco, de título homónimo, nacía acústico como trío. No seu segundo traballo, xa como quinteto, Chicharrón se enchufa á corrente eléctrica e dá luz, ilumina a súa cara, cun pop melódico cheo de sons de alternancia emocional, que van desde temas "viscerales" a outros máis "doces e pulidos", cantados en galego --"Despois do baile", "Ou teu costume do azar","Suicidio tímido", "Xi ", "A verdade de calquera fonte ", "A elegancia dá alegría", " Renunciando aos meus poderes", "Ensíname a durmir", "Que non farías ti por non perdelo","Ou aplauso do lanzador de disco" , " Campos de adestramento eternos" e "A túa presa" --.

 O título "Postal" explícao Veciño -- ex Franc3s --: "Non primeiro disco partiamos de que estabamos perdidos e atopabamos ou camiño e neste disco avanzamos, sabemos que estamos non noso camiño e facemos unha parada para contarlle á xente que queremos e que nos quere ou que estamos vendo", 

Pode dicirse que esta "Postal" de Chicharrón é só pop…pero gústame.

LA "POSTAL" POP

 DE CHICHARRÓN

El grupo de Carballo, formado por Alberto Vecino, Diego Gende, Mar Catarina, Xurxo Meis y Rubén Domínguez, acaba de poner en circulación su segundo disco, "Postal", en el que pueden "ver" doce instantáneas musicales con colorido pop "artesanal", ese que no necesita "retoques", más allá del emocional, para teñir su escucha .

Y es que hacer pop es hacer e interpretar canciones de emociones que todos sienten y que todos pueden cantar. 

Eso es el pop a "secas" sin apellidos "alternativos" que cambien el concepto, aspecto y textura, algo habitual en los lindes musicales actuales que buscan nuevos estímulos en la combinación de elementos para crear una música "desestructurada" o "desconstruida" con la creatividad como soporte.

 Chicharrón hacen pop, y lo hacen bien  con los suficientes alicientes para no pasar desapercibido como son unas letras bien conseguidas, unas melodías atractivas que tienen una  buena capacidad de adicción .

 Su primer disco, de título homónimo, nacía acústico como trío. En su segundo trabajo, ya como quinteto, Chicharrón se enchufa a la  corriente eléctrica y da luz, ilumina su cara, con un pop melódico lleno de sonidos de alternancia emocional, que van desde temas "viscerales" a otros más "dulces y pulidos", cantados en gallego --"Despois do baile", "O teu costume do azar","Suicidio tímido", "Xi ", "A verdade de calquera fonte ", "A elegancia da alegría", " Renunciando aos meus poderes", "Ensíname a durmir", "Que non farías ti por non perdelo","O aplauso do lanzador de disco" , " Campos de adestramento eternos" e "A túa presa" --. 

El título "Postal" lo explica Vecino -- ex Franc3s --:No primeiro disco partiamos de que estabamos perdidos e atopabamos o camiño e neste disco avanzamos, sabemos que estamos no noso camiño e facemos unha parada para contarlle á xente que queremos e que nos quere o que estamos vendo», 

Puede decirse que esta "Postal" de Chicharrón  es solo pop…pero me gusta.