ULTRÄQÄNS
II
"BOMBA
DE BAILE MASIVA"
Rock
bravú, pero con unha volta de "tuerca". Así definen Ulträqäns o que
podemos escoitar no seu segundo disco. Facémolo e certo, máis que unha, ao
bravú apertárono con varias voltas de "tuerca musical", non só unha,
sen deformar a aliaxe do parafuso orixinal bravú máis puro, máis
reivindicativo, o da "mala leite".
O que fixeron estes mecánicos musicais foi apertar as "tuercas " para
axustar,fixar, coas súas ferramentas
instrumentais unha música retrovangardistica " punk
-folc-progresivo", de elementos desmontables
--steampunk,ciberfolc,speed-folc e psicodelia enxebre -- de tal maneira que o
resultado do produto final, ao escoitalo, rebota no peito e acciona os
mecanismos para a rega da adrenalina festiva do brinco.Esta segunda
"ultraganada" é unha "bomba de baile" masiva na que os textos sen "normativizar", entre a denuncia, a irreverencia e a broma
pangalaica, son cantados e coreados con voces tinguidas de enxebrismo, con
puntillas musicais, que aínda non sendo de Camariñas, visten de gala as
composicións con "piques" de jazz e soul, dan equilibrio aos temas letrados.
O
que pode soar a "batiburrillo" na lectura, colle forma na súa
escoita.Música de vangarda con retrovisor na que se mestura a tradición musical
europea, sons balcánicos e rusos, con instrumentos modernos e eléctricos..
" Ulträqäns naceu xa hai máis dun lustro, levamos sete anos a espallar
semicorcheas en forma de festa aló onde as boas xentes nos requiren, xa era ou
momento de consolidar a nova formación, a formación que dende finais do 2012 anda
a vos facer tremer as pernas en cada concerto . Este non é outro disco máis, é
"o disco" a perfecta conxunción dás ideas ulträqänidas, punkismo
metamorfoseado con folq, rock, funkie, xancarajazz..." .
Aí queda iso.
E
aquí están os "aprietatuercas"neste traballo gravado nos
"Estudos Amil" por Aarón Bouzón ( frauta,gaita EWI,whistle, ameba in
the night), Antón Díaz (baixo, voces, velocidade e touciño con isótopos on the
rocks), Francis Amil (batería,voces,pel de animal batendo non torreiro dá
festa), Manuel Seoane (guitarra, coros, eleghansia sidero-carballeroide) e
Pablo Añón (saxos,bebopismos,bochechas enchidas do deus Eolo).Por enriba,
amenizan os temas unha cuadrilla de
colaboradores amigos de moito "caray" con coro incluído. Esquecíame...
o cd leva un encarte onde figuran créditos e agradecementos, por unha banda e
un poster de " Ulträqäns" por outro.
Música para
"discotascas" e espazos abertos...que non pare.
ULTRÄQÄNS
II
"BOMBA
DE BAILE MASIVA"
Rock
bravú, pero con "una vuelta de tuerca". Así definen Ulträqäns lo que
podemos escuchar en su segundo disco. Lo hacemos y cierto, más que una, al
bravú lo apretaron con varias vueltas de "tuerca musical", no solo
una, sin deformar la aleación del tornillo original bravú más puro, más reivindicativo, el de la “mala leche”.
Lo
que han hecho estos mecánicos musicales
fue apretar las tuercas para acoplar,fijar,
con sus herramientas instrumentales una música retrovangardistica "
punk -folc-progresivo", de elementos desmontables
--steampunk,ciberfolc,speed-folc y psicodelia enxebre -- de tal manera que el
resultado del producto final, al escucharlo, rebota en el pecho y acciona los
mecanismos para el riego de la adrenalina festiva del brinco.
Esta segunda
"ultraganada" es una "bomba de baile" masiva en la que
los textos sin "normativizar",
entre la denuncia, la irreverencia y el
cachondeo pangalaico, son cantados y coreados con voces teñidas de enxebrismo,
con puntillas musicales que aún no siendo de Camariñas visten de gala las
composiciones con "piques" de jazz y soul, dan equilibrio os temas
letrados.
Lo que puede sonar a "batiburrillo" en la lectura, coge
forma en su escucha.Música de vanguardia con retrovisor en la que se mezcla la
tradición musical europea, sonidos balcánicos y rusos, con instrumentos
modernos y eléctricos..
" Ulträqäns naceu xa hai máis de un lustro,
levamos sete anos a espallar semicorcheas en forma de festa aló onde as boas
xentes nos requiren, xa era o momento de consolidar a nova formación, a
formación que dende finais do 2012 anda a vos facer tremer as pernas en cada
concerto . Este non é outro disco máis, é "o disco" a perfecta
conxunción das ideas ulträqänidas, punkismo metamorfoseado con folq, rock,
funkie, xancarajazz..." .
Ahí queda eso...
Y aquí están los "aprietatuercas"en
este trabajo gravado nos "Estudios Amil" por Aarón Bouzón ( frauta,gaita EWI,whistle, ameba in the night),
Antón Díaz (baixo, voces, velocidade e touciño con isótopos on the rocks),
Francis Amil (batería,voces,pel de animal batendo no torreiro da festa), Manuel
Seoane (guitarra, coros, eleghansia sidero-carballeroide) y Pablo Añón
(saxos,bebopismos,bochechas enchidas do deus Eolo).Por enriba, amenizan los
temas una panda de colaboradores amigos
de moito "caray" con coro incluido.Me olvidaba... el cd lleva un
encarte donde figuran créditos y agradecimientos, por un lado y un poster de "
Ulträqäns" por otro. Música
para "discotascas" y espacios abiertos...que no pare.
No hay comentarios:
Publicar un comentario